Zagadnienie odbioru społecznego lasów miejskich było obiektem licznych badań socjologicznych, dających dość niejednoznaczne rezultaty. Okazuje się, że z jednej strony mieszkańcy preferują tereny parkowe i lasy gospodarcze – pozbawione podszytu i dające poczucie bezpieczeństwa. Z drugiej strony badania wskazują jednoznacznie na brak społecznej akceptacji dla wycinki starych drzew i tworzenia zrębów w lasach miejskich. Jednocześnie lasy stanowią główny typ obszarów dla rekreacji, a mieszkańcy miast skłonni są pokonywać regularnie duże odległości, by móc spędzać w nich czas.

Zgodnie z ustawą o ochronie przyrody rezerwat przyrody chroni ekosystemy naturalne lub mało zmienione, ostoje cennych gatunków lub elementów przyrody nieożywionej. Aby uznać jakiś obszar za rezerwat, musi się on wyróżniać przyrodniczo, w praktyce jednak ma to charakter uznaniowy i brakuje jednoznacznych kryteriów. Wiele miejskich rezerwatów „przeniesionych” na obszary niezurbanizowane w ogóle nie zostałoby uznanych za wartościowe. I chociaż rezerwaty tworzone są przede wszystkim dla zachowania walorów przyrodniczych, to te ustanawiane w miastach często przypominają bardziej parki niż ostoje dzikiej fauny i flory.

Sytuacje takie są krytykowane przez środowiska zajmujące się ochroną przyro...