Od 2015 roku istnieje w Polsce możliwość stosowania nowego instrumentu planistycznego, jakim jest miejscowy plan rewitalizacji. Jest on jednak rzadko używany, co wynika przede wszystkim z obaw przed eksperymentowaniem w sytuacji braku doświadczeń co do jego praktycznej użyteczności. 

Gminy spodziewają się komplikacji procesu planistycznego i wyższych kosztów związanych zarówno z samym sporządzaniem tego rodzaju planu, jak i ze skutkami jego wejścia w życie. Jednak trzeba zauważyć, że pomimo nikłego, jak dotąd, znaczenia praktycznego samo oprzyrządowanie miejscowych planów rewitalizacji otwiera drogę szeregowi interesujących form działań, wspomagających skuteczność procesu planowania.

M.p.r.-y dla wybranych stref

Miejscowy plan rewitalizacji (m.p.r.) stanowi jeden z dwóch specyficznych instrumentów mających wspierać realizację gminnych programów rewitalizacji, obok instrumentu specjalnej strefy rewitalizacji. Ta ostatnia dotyczyła przede wszystkim wspierania polityki mieszkaniowej na obszarze rewitalizacji, natomiast miejscowy plan rewitalizacji adresowany został do wybranych stref o bardziej złożonym profilu funkcjonalnym, obejmującym również przede wszystkim handel i usługi. Już w trakcie prac legislacyjnych nad ustawą o rewitalizacji trwała gorąca dyskusja w środowisku zawodowym ur...