Jednym z sztandarowych rozwiązań Ustawy z 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych było wprowadzenie katalogu klauzul abuzywnych, tj. takich, które nie mogą być zastrzegane przez zamawiających w umowach o zamówienie publiczne. W temacie abuzywności KIO wypowiedziała się w 2021 r. kilkukrotnie. 

Dwunastomiesięczny okres wpływania przez ustawę Prawo zamowień publicznych na procesy zakupowe podmiotów publicznych daje podstawy do analizy, jak ukształtowała ona rzeczywistość zamówieniową. 

Symptomy abuzywności

Przepis art. 433 P.z.p. przewiduje cztery sfery abuzywności klauzul kontraktowych. Za abuzywne uznaje się postanowienia umowy, które przewidują:

  • odpowiedzialność wykonawcy za opóźnienie (chyba że jest to uzasadnione okolicznościami lub zakresem zamówienia),
  • naliczanie kar umownych za zachowanie wykonawcy niezwiązane bezpośrednio lub pośrednio z przedmiotem umowy lub jej prawidłowym wykonaniem,
  • odpowiedzialność wykonawcy za okoliczności, za które wyłączną odpowiedzialność ponosi zamawiający,
  • możliwość ograniczenia zakresu zamówienia przez zamawiającego bez wskazania minimalnej wartości lub wielkości świadczenia stron.

Odpowiedzialność za zachowania niezwiązane z przedmiotem zamówienia

Wyrokiem z 23 list...